Gümüş işçiliği azimle ve sabırla yürütülen bir meslek dalıdır. Bu sabrın sonunda ortaya çıkan bir vazo, bir levha, sandık, kolye, yüzük, küpe oluncaya kadar uzun bir serüvenden geçer. Usta tabaka halinde ve farklı mikronlardaki gümüş plakayı yüksek ateşte “tav”a tabi tutar, gümüşün sertliğini alır. Plakanın “tav”ı kıvamında olmazsa; işleme esnasında ya kırılır ya da parlaklığı istenilen güzelliği vermez. “Tavlama” işi biten levha üzerinde işlem yapılacak hale gelmiştir ve artık istenilen ölçülerde kesilebilir. Bundan sonraki iş ustanın maharetine kalmıştır. Usta çekiç ve özel işleme kalemi ile zihnindeki ve kalbindeki desenleri levhaya nakşeder. Bu uzun, yorucu ve sabır isteyen bir iştir. Dış çerçevesi ve merkezi kalemle belirlenen gümüş artık üzerine ince, zarif motif ve desenler işlenecek hale gelmiştir. Merkezden köşelere doğru giden çekiç ve kalemin bu dansı bir levha kolye vb. eşya olarak karşımıza çıkar. Her vurulan çekiç darbesinden çıkan ses gönlün ritmini, üzerine nakşedilen desen ise gönlün yansımasıdır levhaya…
